Lağım faresi (Rattus norvegicus), insan sağlığına önemli zararlar verebilen bir vektör zararlısıdır. Bu kemirgenler, çeşitli hastalıkların taşıyıcısı olarak bilinir. Lağım fareleri, leptospirosis, salmonella, hantavirüs ve tularemi gibi ciddi enfeksiyon hastalıklarını insanlara bulaştırabilir. Bu hastalıklar, farelerin dışkı, idrar ve tükürükleri yoluyla yayılır. Ayrıca, lağım fareleri yiyecekleri kontamine ederek gıda zehirlenmelerine neden olabilir. Bu durumlar, özellikle bağışıklık sistemi zayıf bireyler ve çocuklar için büyük sağlık riskleri oluşturur.

Lağım fareleriyle etkili bir mücadele için öncelikle çevresel kontrol ve hijyen önlemleri alınmalıdır. Farelerin barınma ve üreme alanlarını azaltmak amacıyla evlerde ve çevresinde temizlik ve düzenleme yapılmalıdır. Gıda maddeleri kapalı ve sağlam kaplarda saklanmalı, çöpler ve atıklar düzenli olarak temizlenmelidir. Ayrıca, farelerin girebileceği çatlak ve yarıklar kapatılmalı ve su birikintileri ile nemli alanlar ortadan kaldırılmalıdır. Evin çevresindeki doğal ortamlar ve bitki örtüsü de düzenli olarak kontrol edilmeli ve farelerin üremesi için uygun koşullar sağlanmamalıdır.

İlaçlama, lağım farelerinin kontrolünde kullanılan etkili bir yöntemdir. Bu süreçte, çeşitli rodentisitler (kemirgen öldürücüler) kullanılır. Rodentisitler, farelerin beslenme alışkanlıklarından yararlanarak zehirli yemlerle uygulanır. Bu yemler, farelerin tüketmesi sağlanarak ölümlerine neden olur. Kullanılan zehirler arasında antikoagülanlar, bromadiolone ve brodifacoum gibi aktif bileşenler bulunur. Bu ilaçlar, farelerin kan pıhtılaşmasını engelleyerek ölümüne yol açar. Ayrıca, ilaçlamanın profesyonel bir ekip tarafından yapılması, hem etkinliği artırır hem de insan ve evcil hayvanlar için güvenliğini sağlar.

Kullanılacak ilaçların seçimi ve uygulama yöntemi, lağım faresi mücadelesinde başarıyı belirleyen önemli faktörlerdir. Kimyasal yöntemlerin yanı sıra, entegre haşere yönetimi (IPM) yaklaşımı da önerilir. IPM, kimyasal, biyolojik ve fiziksel kontrol yöntemlerini bir arada kullanarak zararlıların uzun vadede kontrol altına alınmasını hedefler. Çevresel düzenlemeler, doğal düşmanların kullanımı ve tarımsal uygulamalar da IPM stratejilerine dahil edilmelidir. Bu yaklaşım, hem çevreyi korur hem de uzun vadeli ve sürdürülebilir bir mücadele sağlar.